ÇATI Sayı 5 – Selam Yazısı

Beşinci sayıda küçük bir rötarla, ancak yine sizlerin desteğiyle sizlerle birlikteyiz ve sizden aldığımız güçle, (bu güç, yazılarınız ve eleştirileriniz olacaktır) daha iyiye daha güzele daha mükemmele ve gerçek barışa ulaşmak için eleştirilerimizi yöneltecek ve her zaman sizlerle birlikte mücadelemize devam edeceğiz.

Barış, nedense farklı kesimlerden farklı anlamlar yüklenen bir kavram. Bizler, halkın istediği gerçek barışın yanındayız. Barış ve kalıcı çözümün sağlanması için çok çalışmalıyız. Ve bu toplumun dinamiği olması gereken biz gençlerin giydirildiğimiz deli gömleğinden sıyrılıp, edilgen durumdan kurtulup, etken pozisyona gelmemiz gerekir Gençliğin ve toplumun sorunlarını anlamak ve çözümü için etkin roller almak zorundayız. Toplumun çözülmeyen doğan veya doğmayan birçok sorunları vardır. Bunların üzerine gitmek zorundayız. Örneğin: İşsizlik, Göç, Özelleştirme, Örgütlenme, Çevre sorunları v.s.

Üniversite bitiren veya bitirmeyen Kıbrıslı Türk gençler işsizlik sorunu ile karşı karşıya kalmakta, iş bulma ve rahat yaşama umuduyla dış ülkelere göç etmektedirler. Özelleştirme sağlıktan, eğitime, elektrik, otel ve paketleme evlerine kadar her alanda uygulamaya konmakta ve ülkemiz kaynakları T.C mafyasına peşkeş çekilmektedir. Toplumun zaten zayıf olan sendikal örgütlenmesi giderek yok edilmek istenmektedir. Bunun sonucu da işsizlik ve göçtür.

İmar ve inşaat izni alınmadan isteyen istediği yere fabrika açmakta, üniversite inşaatı yapmakta ve ülkemizin toprakları "bilinçsizce" parsellenmektedir.

İşte tüm bu olumsuzlukların içinde, bir dergi çıkarmanın zorluklarını bile bile, göğüsledik biz bu yorucu, ağır, tüketici ve zor görevi. Bu, bir görevdi bizim için. Bir mecburiyet. Çünkü kendini ifade etmek isteyen insanların gırtlakları ve ağızları dışında bir şeyleri daha olsun istedik. Yaşama topluma ve insanlığa sevdamızı haykırmak için bir aracımız daha olsun ve bu araç herkese açık olsun istedik. Ve yola çıktık. Hatamızla sevabımızla işte beşinci sayımız ellerinizde. Eleştirin bizi ama düşünün de. "Ben bu eleştiriyi yapma hakkını hangi pratiğimde buluyorum". Duruşu eleştirel olmayanın, eleştiri hakkı var mıdır? Kavga içinde olmayanın, nasıl bir kavga? Sorusuna cevabı olabilir mi? Varsa, ne kadar ciddiye alınmalı?

Bu lafazanlık batağından çıkalım, haydi şu an ve şimdi neler yapabileceğimizi arayalım. Bu bir çağrıdır! Tribünlere değil, sevdaya oynayalım.

Yozlaşma doruktadır bugün. Bir araştırmanın da belirttiği gibi, gençlik için en önemli şey PARA imiş. Gençler, mutluluğun para ile olabileceğini düşünüyorlar. Aynı ararştırma 1970’lerde yapıldığında cevap SEVGİ imiş. Yozlaşma, yabancılaşma, pragmatizm, YENİ DÜNYA DÜZENİ dorukta.

Ve aklımıza tüm tartışmalarda, tüm yürüyüşlerde ve kavgalarda bizlere yapıştırılan bir etiket geliyor. DON KİŞOTLAR. Don Kişot saygıdeğer bir adamdı. Yalnız başına bile olsa kavga vermesini biliyordu. İnandığı şeyler uğuruna bedel ödemekten korkmuyordu. Her yaptığı şey için bir karşılık bekleyen, hayatı bir ticarete indirgeyen bugünün bireyine bunun için bu kadar yabancıdır DON KİŞOT. Evet Don Kişot olunmalı. İnanmalı, dövüşmeli. Gerekirse ölmeli ama insan gibi. Bugün insanlık onurumuzdan başka yitireceğimiz bir şey yoktur. Ve kazanmamız gereken de bu insanlığımızdır.

Dünyanın Bütün DON KİŞOTLARI BİRLEŞİN.

ÇATI'ya sorunlarınızı eleştirilerinizi ve düşüncelerinizi yazıp paylaşın. Unutmayın bizim sorunlarımız ancak bizim isteğimiz ve gayretimizle çözülebilir. Sorunlarımızı başkalarına havale etmek bizim dışımızda bizim istemediğimiz çözümler ve yeni sorunlar doğurur.