Vicdani Ret Haktır

Murat Kanatlı “zorunlu” seferberlik hizmetine gitmeyi reddettiği için para cezasına çarptırıldı...

Bu para cezasını ödemeyi kabul etmediği için de on gün hapis yatmasına hüküm verildi...

***

Ne biçim bir ülke burası?

Ne yazık ki, bu ülkede hala 21. Yüzyılda insanlar savaşmayı reddettikleri için yargılanıyorlar...

Ne yazık ki, en temel haklarını savunan insanlar mahkemelerde “suçlu” bulunuyor...

Ne yazık ki, mahkemeler çağdışı kararlar alıp bir de bunu adalet sanmaya devam ediyor...

Ne yazık ki, hiç kimseye zarar vermemiş bir kişiye devlet eli ile zulüm uygulanıyor...

Ne yazık ki, vicdani reddin bir hak olduğunu kabul etmemekte ısrar ediliyor...

Ne yazık ki, örgütlü baskı hala örgütlü direnişten kuvvetli...

***

Ancak her şey o kadar da olumsuz mu?

Ne mutlu ki, “hayır” bir kelimeden ibaret değil artık... Söyleme eşiğini geçtik reddetme eşiğine vardık...

Ne mutlu ki, mahkeme kararı ne derse desin “para cezasını ödememe” tavrı da bir direniş biçimi haline geldi...

Ne mutlu ki, adaletin mahkeme kararlarından değil bireysel vicdanlarımızdan geçtiğini bilen insanlar var...

Ne mutlu ki, zulüm şiddetlendikçe direnişçilerin kararlılığı artıyor...

Ne mutlu ki, haklarımızı tanımasalar da biz onlar için mücadele etmekten vazgeçmiyoruz...

Ne mutlu ki, baskı ne kadar çok olursa olsun hala direnenler var...

***

Bakın, devletiniz onca tankına, topuna, polisine, jopuna, üniformasına, silahına, selamına, botuna rağmen bir Murat Kanatlı’yı seferberliğe götüremedi...

Bakın, mahkemelerinizin kararına rağmen 500 TL’yi bile ödetemedi...

Bakın, kendinizi güçlü zannediyorsunuz da bütün gücünüz bir bireyin vicdanına denk  gelemedi...

Bakın, ne kadar zorlarsanız zorlayın bir güzellik etmedi...

***

Nafile tepinmeleriniz koltuklarınızda...

Vicdani Ret haktır, yazın bunu kafacıklarınıza...