Halk Olmadan Bir Şey Olmaz!

 Büyük ozan Ruhi Su bir şarkısında şöyle diyordu “Annem beni yetiştirdi, halkı uyandır dedi. Halk olmadan bir şey olmaz, halkı uyandır dedi. Bu kavga halkın kavgası, halkı uyandır dedi. Yoksul halkı, emekçiyi, kaldır uyandır dedi.”

Devrimciliği en radikal sloganı, en keskin argümanı sabah akşam tekrarlamaktan ibaret zannedenler; Bağımsızlık Yolu’nu reformist olmakla suçluyorlar. Onlara kalırsa “sendikasız işçi çalıştırmanın yasaklanması”nı savunmak, “servet vergisi” istemek, “asgari ücret’in en düşük kamu maaşına endekslenmesi” gerektiğini dile getirmek reformistliktir! Yapılması gereken ise, geviş getirir gibi “sömürgeci, işgalci TC devleti” sözünü tekrarlayıp, başka da hiçbir şey yapmamaktır. Bu kişilerin görüşüne göre halk bu cümleyi duyacak ve devrim yapacaktır!

Peki Bağımsızlık Yolu’nun mücadelesini verdiği ve başta özel sektör emekçileri olmak üzere halkımızın bağrında yankı uyandıran talepler, reformist talepler midir? Reformizm verili düzenin sınırları içerisinde kalan ve egemenler tarafından kolayca kabul edilebilecek hedefler belirleyen bir siyasal çizgidir. Oysa sendikasız işçi çalıştırılmasını yasaklamayı öngören yasa Meclis’te görüşülürken Serdar Denktaş aynen şöyle demişti; “bu yasa geçerse devlet yıkılır!”

Bağımsızlık Yolu’nun mücadelesi, halkın sahiplendiği ancak egemenlerin kabul edemeyeceği meşru hedeflere halkı dahil etme mücadelesidir. Bugün “ücretsiz kamusal eğitim”, “ücretsiz kamusal sağlık” gibi talepler, halkın kendi hakları için örgütlenmesine kapı açan; üstelik de egemenlerin karşılayamayacağı taleplerdir. Bu ancak örgütlü, mücadeleci ve kararlı bir halk hareketi ile elde edilebilir. Ne kendinden menkul devrimcilerin tekrarlayıp duracağı sloganlar ne de “vicdanlı kişilerin iyi niyeti” ile elde edilemezler. Halk bu talepleri zaten benimsemektedir. Halkın kendi talepleri için mücadele etmesi ve kazanması ise örgütlü mücadele ile mümkündür. Günümüzde devrimcilik bunu başarma işidir. Çünkü “bu kavga halkın kavgası”dır ve “halk olmadan bir şey olmaz!”