Sermayenin Kültüre Saldırısı

Lefkoşa Türk Belediyesi’nin yeni belediye başkanı Cemal Bulutoğluları, kültür-sanat derneklerine tırpan vuran yeni bir uygulama başlattı. Yeni uygulamaya göre, Arabahmet Kültürevi, artık kullanmak isteyenlere para karşılığı kiralanacak.

Yıllardan beridir, kar amaçlı olmayan kültür-sanat etkinlikleri için belediyeden izin alınarak ücretsiz kullanılan Arabahmet Kültürevi, önce Arabahmet’i Kalkındırma Şirketi isimli bir şirkete devredildi. Ardından da, ortakları bilinmeyen bu şirket, Arabahmet Kültürevi’ni İbrahim Andaç’a kiraladı. Şimdi, Arabahmet Kültürevi’ni kullanmak isteyen derneklere belediye tarafından olumsuz cevaplar veriliyor ve kullanım için para ödenmesi gerektiği söyleniyor.

Ülkemizde kültür derneklerinin kullanabileceği bir sahnenin bulunmadığı bilinen bir gerçektir. Bu doğrultuda ne hükümet ne de belediye hiçbir girişimde bulunmazken, var olan salonları da para karşılığı kiralama girişimleri amatör kültür-sanat derneklerine acımasız bir saldırıdır. Belediye, tüm parasal kaynaklarını keyfi istihdamlara harcarken, kültür derneklerini kaderi ile başbaşa bırakıyor. Arabahmet’in bir gecelik kullanımı 350 YTL iken, bu durumun alternatif sesleri kısmak ve kamusal bir mekanın özelleştirilmesi demek olduğunu söylemeye bile gerek yok.

Ülkemizde belli sermaye odakları tarafından desteklenmeyen ve alternatif kültürel-sanatsal üretim gerçekleştiren dernekler, genellikle gençlerden oluşmakta ve faaliyetlerini kar amacıyla değil, seslerini duyurabilmek için gerçekleştirmektedirler. Parasal olanakları kısıtlı ancak söyleyecek sözü olan bu yapıların alternatif duruşları ve halka ulaşma çabaları şimdi Belediye tarafından baltalanmaktadır. Gecede 350 YTL vermek gibi bir imkanı olmayan bu dernekler salonsuz ve kitlelere ulaşmak için imkansız bırakılarak sesleri kısılmak istenmektedir. Ancak gücünü halktan alan ve halkın mütevazi imkanları kadar imkana sahip olan bu dernekler, Belediye’nin bu tavrına teslim olmayacaklardır.

Tabii belirtilmesi gereken bir başka konu da devletin kültür-sanat faaliyetelerine destek olması gerektiğidir. Devlet’e ait olan ve geçmiş yıllarda ücretsiz olarak derneklerin kullanımına verilebilen AKM ise, sahne sıkıntısı çeken Devlet Tiyatroları tarafından kullanılmaktadır. Bu da pratikte AKM’nin sahnesinin kullanılamaz hale gelmesi demektir. Devlet Tiyatroları’na bir an önce uygun bir sahne inşa edilmesi, ülkemizdeki derneklere yetersiz olan AKM’nin de başka bir salon ile desteklenmesi hükümetin politikası olmalıdır. Oysa, hükümet kendi konferanslarını bile binlerce dolar ödeyerek, Yakın Doğu Üniversitesi’nin salonlarında yapmaktadır.

Herşeyi paraya çevirip kar etmek isteyen bu sermaye düzeni, kültüre ve sanata da saldırmaktadır. Paran yoksa sanat yapma, paran yoksa kültürel üretim gerçekleştirme diyen bu sermaye işbirlikçilerine teslim olmayacağız!